چگونه دریاچه‌ها موجب تعدیل آب و هوای یک منطقه می‌شوند؟

در برخی مکان ها، دریاچه‌هایی به دست بشر، جهت تعدیل و ثبات دما‌ی منطقه ساخته شده‌اند؛ مانند دریاچه‌ی چیتگر در غرب شهر تهران. اما چگونه یک دریاچه می‌تواند دمای یک منطقه را ثابت نگه دارد؟ پاسخ این پرسش، در گرما‌ی ویژه‌ی آب نهفته است.

گرما‌ی ویژه، میزان انرژی گرمایی است که باید به یک گرم از هر ماده‌ای داده شود تا دمای نمونه، به اندازه‌ی 1 درجه‌ی کلوین  افزایش پیدا کند. اگر مقدار این عدد بالا باشد، یعنی ماده‌ی مورد نظر می‌تواند مقدار زیادی انرژی گرمایی را در خود ذخیره کند و برعکس، هنگام سرد شدن، انرژی گرمایی بیشتری به محیط بدهد.

آب موجود در دریاچه‌ها و دریا‌ها نیز با گرمای ویژه‌ی 4200 ژول (که مقدار بالایی است)، می‌تواند هنگام گرم بودن محیط، انرژی گرمایی را به مقدار قابل توجهی به خود جذب کرده و تا حدودی، دمای محیط را پایین بیاورد. در هنگام سرما نیز آب دریاچه، مقداری از انرژی گرمایی را که در فصل گرما جذب کرده بود، به مقدار زیادی به محیط منتشر کند. مجموع این اعمال، باعث می‌شود تا دمای منطقه در فصول مختلف سال، از محدوده‌ی معینی خارج نشود.

شاید بتوان گفت علاوه بر عامل گازهای گلخانه‌ای، این ویژگیِ آب‌های موجود در دریا‌ها و اقیانوس ها نیز شرایط حیات در کره‌ی خاکی را مطلوب ساخته است.